Op 13 september 2023 bezocht een groep Zutphen. Deze stad viert dit jaar uitgebreid het Hanzejaar, reden om deze parel in het oosten te ontdekken met VO-ING leden.

Eerst genoot de groep in restaurant By Chiel van de koffie met gebak. Daarna startte de stadswandeling verzorgt door drie gidsen van Gilde Zutphen.

Zutphen is een van de oudste steden van Nederland ontstaan in de Romeinse tijd. De nederzetting bleef in de Middeleeuwen op het huidige ’s-Gravenhof bestaan. Vanaf dit punt startten de rondleidingen.

Een paar hoogtepunten uit deze stadswandeling:

Walburgiskerk is de oudste kerk van Zutphen. De toren is steeds hoger geworden, vroeger was de toren grotendeels van hout en is een paar keer afgebrand. Nu is de toren 76 meter hoog De kerk bezit naast een Henrick Baderorgel ook een Librije, dit is een kettingbibliotheek. Er zijn nog maar twee originele ketting bibliotheken in Europa . Eén in Zutphen en in Cesena. Aan de zijkant van de kerk was lang geleden een begraafplaats. De nummers van de lanen naar de graven staan nog in de muur.

De Drogenapstoren heeft zijn naam te danken aan de bijnaam van de stadstrompetist die bovenin de toren woonde. De toren is nooit een toegangspoort geweest, maar werd gebruikt als opslagplaats voor brandstof en goederen. En het heeft decennia lang dienst gedaan als watertoren.  Op de zolder had het lokaal verzet in de tweede wereldoorlog hier diverse wapens verstopt, niet wetende dat de Duisters de toren zich toe-eigenden.  Pas na de oorlog kon men weer bij de wapens, een zeer goed beveiligde plaats dus!.

Oude Bornhof, het oudste hofje in Zutphen. De geestelijke Borro verbonden aan de Walburgiskerk stichtte in 1320 met toestemming van zijn zussen dit tehuis, dat moest dienen voor bejaarden en armlastigen. Het beheer droeg hij op aan de stad met de bepaling dat de eigendom na zijn dood nooit verkocht mocht worden. En tot op heden is dit nog in act.

Een van de muurtorens (nu een woonhuis) deed in de 16^e eeuw dienst als gekkenhuis. Naast deze toren is een  nieuwe Middeleeuws uitziende poort gemaakt door Albert Heijn. Deze poort maakt een verbinding tussen de winkels buiten het centrum en in het centrum.

Armenhage is de plek waar restanten van de stadsmuur en twee muurtorens te zien zijn. In de 13e eeuw begon men met het bouwen van de stenen stadsmuur. De muren waren ruim een meter dik en op veel plekken was de muur wel 12 meter hoog. Aan de buitenzijde van de stadsmuur lag een gracht. Aan de binnenkant van de muur zaten nissen. Zo bespaarden men stenen, die toen vrij prijzig waren. En de daklozen van toen woonden in deze nissen.

Berkelruïne, deze waterpoort werd begin 14^e eeuw gebouwd, toen ze de twee nederzettingen aan de rivier de Berkel samenvoegden. De poortbogen gingen dicht bij vijandelijkheden.

Wijnhuistoren het centrale punt van Zutphen vroeger. Het was een belangrijke plek voor bijeenkomsten en mededelingen aan bewoners. Het uiterlijk van de Wijnhuistoren heeft wel iets weg van de Westerkerk uit Amsterdam. In de hal hangt nog de Waag waar men vroeger goederen woog en verhandelden.

De Burgerzaal deed in de middeleeuwen dienst als vleeshal en later als rechtbank. Als je naar boven kijkt lijkt het alsof je naar een omgekeerd schip kijkt. Nu organiseert men er bijeenkomsten.

Na de stadswandeling kwamen de groepen By Chiel om te lunchen in de binnentuin. restaurant.

Na de lunch kon men op eigen gelegenheid Zutphen verkennen.

Om 15 uur ging stapten de leden in een fluisterboot bij de mooie Berke ruïne. De schipper vertelde over het natuurgebied en de gebouwen waar wij langs vaarden. Af en toe moest je wel erg diep bukken om onder de brug door te varen.  Op één fluisterboot lachtte de groep constant en had men zelfs een schipperslied ingestudeerd. Het werd life gezongen tijdens het afmeren.

De gezelligheid zette zich voort in de overdekte binnentuin By Chiel, waar men genoot van de ambience, de drank en de lekkere hapjes.

Ons dagje Zutphen was door de inzet van het personeel By Chiel, de gidsen en de schippers een zeer geslaagde dag. Maar ook de gezellige en tevreden deelnemers maakten deze dag wederom tot een geslaagd succes.

Zeker de moeite waard om een dagje Zutphen in 2024 opnieuw te organiseren.

Vanaf begin mei dit jaar kon men al inschrijven op de vaartocht van Enkhuizen naar Kampen. Binnen een week waren de bijna 130 beschikbare plaatsen volgeboekt. Het was dus lang wachten op vrijdag 30 juni eer het eindelijk zover was.

Velen waren al om half tien in Enkhuizen aanwezig. Het afstrepen op de deelnemerslijst kon beginnen. Kwart voor tien uur kwam het passagiersschip De Zuiderzee aanvaren. Na het aanmeren en uitleggen van de loopplank kon men aan boord. Bij binnenkomst kreeg men van de bemanning twee consumptiemunten aangeboden. Even na half elf gingen de trossen los en lieten we de haven van Enkhuizen achter ons. Met 127 deelnemers aan boord werd er eerst genoten van koffie of thee met appeltaart met slagroom. Hoe mooi is het dan om weer bekenden te ontmoeten en lekker bij te praten.

Velen zochten daarna het bovendek op om van een mooi uitzicht te genieten. Het weer was helder, een hoge bewolking met ver zicht, de zon probeerde er doorheen te komen en liet niet lang op zich wachten. Na de oversteek van het IJsselmeer passeerden wij in de verte het voormalige eiland Urk. Voor de ingang van het Ketelmeer was men bezig met het bouwen van, alweer, een groot windmolenpark. Al varende passeerde wij de Ketelbrug, welke Flevoland met de Noord-Oostpolder verbindt. Voordat wij de IJssel opgingen zagen wij in het Ketelmeer een aantal met baggerslib opgebouwde kunstmatige eilanden. Om half één werd begonnen men het uitserveren van de kibbeling lunch. De verse vis was ‘s morgens door de kapitein op de visafslag in Urk ingekocht. Verser kon die dag niet. En dan te weten dat er voor zoveel mensen maar liefst 40 kilo kibbeling is gebakken aan boord. Voor de niet visliefhebbers was er een kipspies bij de patat en salade.

Na ongeveer drie uur varen arriveerden wij in Kampen en meerden aan een steiger even na de bijzondere hefbrug. Daarna kon men de boot af om de benen te strekken en Kampen te verkennen. Kampen is een historische oude Hanzestad met een mooie oude gevels en een gezellige winkelstraat. Er was ons wel op het hart gedrukt om kwart over drie weer richting de boot te gaan. Wie om half vier niet aan boord zou zijn, zou pech hebben en moest maar terug zwemmen of de trein nemen. Niemand had daar zin in dus konden de trossen op tijd los. Inmiddels begon de lucht wat donkerder te worden. Het is droog gebleven. Op het bovendek kon men nog van de zon genieten al werd de wind krachtiger. Intussen werd iedereen voorzien van een broodje kroket en werden bestelde drankjes aangereikt.

Alsof we nog niet genoeg in de watten waren gelegd kwam de crew met bekertjes ijs langs. Er kon gekozen worden uit drie smaken. Wat een luxe vandaag.

Inmiddels stond er een stevige wind en sloeg het water over de boeg zodat de mensen die lekker voor op de boot zaten voorzien werden van de nodige nattigheid. Wegwezen dus en een andere plek zoeken. De gezelligheid was echter niet stuk te krijgen.

Door velen werd tijdens gesprekjes gevraagd wat het volgende uitje zou worden, en gaan we weer varen? Gekozen en maar direct besloten is om volgend jaar Hindeloopen weer te gaan bezoeken waarbij door velen werd gezegd: Zet ons alvast maar op de lijst.

Helaas zo gaat dat dus niet. Goed opletten op de site en dan kunt u weer inschrijven. De vaart is bij deze ‘in de week gelegd bij De Zuiderzee’ en de vaardatum zal zeer op tijd vastgezet worden in de tweede helft van juni 2024.

Zo kwam Enkhuizen sneller in zicht dan sommigen verwacht hadden. Na een woord van veel dank aan de crew en aan de kapitein in de stuurhut voor de goede vaart, namen we afscheid van elkaar.

Het was een geweldige dag waarvan we hopen dat u er met veel plezier op kunt terugkijken.

André en ik doen dat zeker want wij hebben ontzettend genoten van de vaartocht met u allen.

Graag tot een volgende keer.

Met een groet van André en Greet Hoffman-Weijtze.

Rayon West van VO – ING organiseerde een geweldige dag voor de deelnemers.

Mijn partner en ik (Marijke Beumer- van de Peppel) waren ook van de partij. We startten met een bezoek aan het bedrijf ALSTOM in Ridderkerk. Een bedrijf dat een toonaangevende leverancier is van duurzame oplossingen voor de spoorwegsector. Het is een multinationale onderneming met een hoofdkantoor in Parijs.

Na de koffie met heerlijke koek kregen we uitgebreide uitleg en een rondleiding in de vestiging van ALSTOM in Ridderkerk. Leuk!!

Vervolgens scheepten we ons in op de sleepboot Pieter Boele, een prachtig schip gebouwd in 1893.
De stoomsleper is nu in bruikleen van de Stichting Dordt in Stoom met als doel de sleepboot te behouden als cultureel varend erfgoed.
De bemanning zorgt uitermate goed voor het schip. Alles blinkt en ieder stukje koper was voortreffelijk gepoetst.

Het schip ademt voor mij nu de sfeer uit van een van de boten waarmee Sinterklaas jaarlijks aankomt in Nederland. Ik had niet gek opgekeken als er toch nog een zwart Pietje tevoorschijn was gekomen.!
Ondanks de frisse wind was het een prachtige vaartocht, waarbij ook nog eens een heerlijke lunch werd geserveerd.

Er werd aangelegd bij het World Port Center in Rotterdam. Het van boord gaan werd door de bemanning op een ingenieuze wijze geregeld. Compliment.

De Veiligheidsregio Rotterdam – Rijnmond, dat zetelt in de World Port Toren, is het kloppende hart van de rampen- en crisisbeheersing in de regio.
Ook hier kregen we een uitgebreide toelichting over alle werkzaamheden, waarbij het onderdeel “hoe woon ik brandveilig in mijn huis” mij deed nadenken over “weet je zeker dat je alles in orde hebt?” Ook niet te vergeten was het geweldige uitzicht op de 31e etage, waar we zaten.

Tot slot de terugvaart naar Ridderkerk. Ook weer een heerlijke tocht, met een drankje en een hapje onderweg.
Rest mij niets anders dan de organisatoren van deze dag ALLE LOF toe te zwaaien. Alles was tot in de puntjes geregeld, wat resulteerde in een ontspannen en fijne dag.

Heel veel dank aan Hans de Vries en Riet Beckers. Ik denk dat alle medereizigers het mij eens zullen zijn.
Wij nemen vaker deel aan een uitje van de VO-ING in Nederland, maar dit was een toppertje zou mijn man zeggen.

Marijke Beumer – vd Peppel

Dinsdag 9 mei gingen een aantal oud-werknemers ING terug in de tijd. We waren te gast in de buitenplaats Huis Landfort. Een huis met een bewogen geschiedenis dat voor het eerst in 1434 in geschriften voorkwam. Het is werkelijk onvoorstelbaar hoe alle tijds- en instandhoudingszorgen dit huis heeft weten te overleven.

Onder leiding van een uitstekend geïnformeerde gids was de rondleiding in het huis een verrassing met het openen van iedere deur. De liefde en zorgvuldigheid waarmee iedere kamer is ingericht en voorzien van serviezen en ander gebruiksartikelen spreekt van een hoge zorgvuldigheid in het nastreven het huis in de grandeur van 1825 aan ons te laten zien.

Na de rondleiding in het huis en tuin wachtte ons een uitstekende lunch waarna een ieder met voldoende kennis over Huis Landfort de terugreis kon aanvangen.

Wilt u meer informatie rond de Nederlandse historische buitenplaatsen bezoekt u de website van de stichting Kastelen, historische Buitenplaatsen & Landgoederen, zie www.skbl.nl