Woensdag 5 juni stond de vaartocht van Enkhuizen naar Hindeloopen op het programma.

De boot De Zuiderzee kwam om 9.30 uur al de haven van Enkhuizen binnenvaren. Ook de 91 deelnemers waren heel erg op tijd. Er kon dan ook direct begonnen worden met het afvinken op de deelnemerslijst. Intussen hadden we nog wel een ander probleem op te lossen.

En wel “de westenwindkracht 7 “op het IJsselmeer naar en vanaf Hindeloopen. “Zeezieke mensen” vond niemand een optie. Daarom werd door de kapitein voorgesteld om naar Urk te varen. Dan hadden we heen voor de wind en terug tegen de wind in. Minder schommeling van de boot, geen zeeziekte onderweg en langer tijd om Urk te verkennen.

Voor diverse mensen kwam dit als een cadeautje, want Urk stond nog op hun verlanglijstje. Even voor half elf gingen de trossen los en dus op naar Urk. De vierde keer dat wij als VO- INGgroep te gast waren op ms. De Zuiderzee.

Koffie, thee en appeltaart met slagroom werden geserveerd nadat we de haven uit waren. Het leek direct wel weer één grote familie aan boord. Stil kon je het beslist niet noemen.

Genieten van het weerzien van vele bekenden die al heel vaak mee waren geweest. Op het IJsselmeer was bijna geen schip te bekennen door de voorspelde harde wind. Bij aankomst in de haven van Urk kon de boot aan de Westhavenkade aanmeren. De boeg ging recht op de kade af en daarna was het langzaam bijsturen. Dat was pure stuurmanskunst! Voor we van boord gingen werd eerst de lunchplate met vis, patat, twee soorten sausjes en salade geserveerd. Daarbij nog een glas drinken naar keuze. Voor de niet visliefhebbers was er een kipspies. Alles weer super goed en lekker verzorgd. Wat hebben de dames van de crew een topsport geleverd met jonglerend vier borden in hun handen, trap op, trap af. We doen ze dat beslist niet meer na. Tegen half twee konden we van boord met in de hand een magazine over Urk met plattegrond. Zo kon je lopen langs de botterhaven, via de boulevard naar de vuurtoren, langs de Ommelebommelestien waar de kindertjes vandaan komen volgens de legende van Urk. Verder lopend, het kerkje aan zee waar ook het vissersmonument staat. Dan langs de Bethelkerk, het Urkermuseum en de vele gezelligheid van kleine straatjes.

Na de wandeling hadden de zon aanbidders zich verzameld op de bankjes aan de kade vlak bij de boot. Kwart voor vier was iedereen weer aan boord en konden de trossen los voor de terugvaart naar Enkhuizen. Velen die toch even boven op het dek een plaatsje zochten om te genieten van het uitzicht.

Drankjes werden tussen door gehaald bij de bar maar ook rondgebracht door de crew.

Tussendoor werden we bijgeschoold over de geschiedenis van Urk, de visserij, het IJsselmeer en alle gevaren, de keien op de bodem van het IJsselmeer vanuit de ijstijd voor Urk, het kerkleven en het verhaal over de Ommelebommelestien. Dit alles sprankelend verteld door de kapitein, meneer Brouwer.

Aan boord waren ook Liesbeth Willekens- Mulder van de regio Midden en de Harry Steenkamp van Regio Midden West. Beiden waren pas gekozen in de ledenraad. Zij stelden zich voor en hadden ook een boodschap. Aangezien de groep ING gepensioneerden kleiner wordt, was de oproep: U bent allemaal ambassadeur, werf leden zodat we mooie dingen kunnen blijven doen.

Broodjes kroket werden geserveerd met daarna nog een heerlijke beker ijs.

Wat hebben we geboft met het weer. Veel zon, wel winderig maar vooral blijde gezichten.

Overlegd werd waar de volgende vaartocht heen zou gaan. Besloten is dat wij als activiteit toch Hindeloopen weer op de lijst van volgend jaar gaan zetten, al zijn Makkum en Workum ook een optie. We zijn dus nog niet uitgevaren.

Terug in de haven van Enkhuizen nam iedereen om kwart voor zes weer afscheid van elkaar.

Allen op weg naar huis met een mooie herinnering aan een dag varen naar Urk.

We houden u op de hoogte.

Met een groet van André en Greet

Gelukkig viel het weer erg mee, na alle regenachtige dagen in mei. De ontvangst was in het Grand café Brinkmann wat ooit in 1881 gestart is. Daarvoor woonde taalkundige Willem Bilderdijk  in dit pand. Zijn beeltenis is in het cafe te zien. Na de koffie met appeltaart splitsten de groep van 50 leden zich in vieren voor een wandeling met een gildegids door Haarlem. Elke groep startte op de Grote Markt waar de gids uitleg gaf over het ontstaan van de hoofdstad van Noord Holland,  de Grote St. Bavokerk met haar scheve toren, het Frans Hals museum, de vleeshal, de vishal en het stadhuis waar ooit de brutale beul van Haarlem de onthoofdingen voor zijn rekening  nam. Hij was er een kei in, het bestuur van Amsterdam deed een beroep op hem.

Op de Grote Markt staat een groot standbeeld van Laurens Janszoon Coster; de uitvinder van de boekdrukkunst volgens de geschiedenis van Nederland. Een kleiner beeld van de Haarlemse schrijver Harry Mulisch staat ook op dit plein voor de Hoofdwacht. Het beeld met een nogal hautaine uitdrukking, omdat hij deze houding ook aannam. Een standbeeld van de andere bekende Haarlemse schrijver Godfried Bomans staat verderop in de Wijngaardtuin. “Een rustige plek in het mooie groen, beter dan de Grote Markt” volgens zijn broer.De uitdrukking “gillen als een viswijf” komt voort uit de vishandel in de vismarkt. De visvrouwen kwamen lopend uit Zandvoort en hoopten met lege emmers aan het eind van de dag Haarlem te verlaten.  Ze gilden hun longen uit hun lijf om dit streven te bereiken.

De St. Janskerk oorspronkelijk een katholieke kerk veranderde later in een protestante kerk. In 1930 wilde ze de kerk slopen voor bejaardenwoningen. Het werd meteen door de stad aangekocht als een archief. Naast het archief vindt je nu ook een bibliotheek en o.a. een tentoonstelling van de failliete firma Johan Enschede, de firma die ook de waardepapieren voor de ING drukten. Even later passeerden wij tijdens de wandeling het gebouw van Enschede in Haarlem, de naam staat in spiegelschrift in de gevel verwerkt. In het archief/bibliotheek zijn skeletten te zien in een ruimte onder de oude kerkvloer van de graven die geruimd zijn. Aan de buitenkant van de kerk hangt het wapen van Haarlem met de tekst  “vicit vim virtus” oftewel “de deugd heeft het kwaad overwonnen”.

Hofjes voor oude vrouwen vindt je nog volop in Haarlem. Maar diverse hofjes kun je niet meer bezoeken, omdat dit veel overlast veroorzaakte voor de bewoners. Ook voor mannen was een  oude mannenhuis, nog steeds in het Frans Hals museum te bewonderen.Het oudste hofje van Bakernes uit 1395 bezocht de groep in stilte wat middels een bord bij de ingang gevraagd  wordt. Hieraan grenzend ligt ook een hedendaags hofje, gebouwd door een woningcorporatie. 

Haarlem is één van de grootste brouwerssteden van Nederland geweest. Het bier werd in Jopen, dit zijn biervaten van 112 liter, over rivier het Spaarne vervoerd. Tijdens het 750 jarig bestaan van Haarlem gaan bewoners in de archieven op zoek naar een bierrecept. Met Hoppenbier uit 1501 luidden ze op 11 november 1994 het feestjaar is. Brouwerij Jopen is geboren en nog steeds met allerlei smaken zeer in trek in heel Nederland. In de gevel van oud-bierbouwerij de Valk zit boven de deur een gat waar de slang uit het vat op de gracht dooreen werd  geleid.

De wandeling ging langs veel meer bezienswaardigheden dan u dit verslag leest! Bijna aan het einde van de rondleiding staat op de Oude Groenmarkt een marmeren monument met de letters A en Z opgericht voor Lennaert Nijgh. De begin- en eindletter van het alfabet symboliseren het materiaal dat door schrijvers gebruikt wordt. Lennaert Nijgh maakte vooral naam als tekstdichter voor de zanger Boudewijn de Groot. De rondleiding eindigde waar de groep begonnen was op de Grote Markt. Bij Brinkmann lunchte de groep met de gidsen en kwam men even op adem voor de middagsessie.

Na de lunch liep iedereen naar het Spaarne over de Melkbrug waar de twee waterkoetsen voor ons klaarlagen.

Wij zaten ruim 1,5 uur op de boot over het Spaarne. Een kleine greep waarlangs de Waterkoetsen voerden: de Adriaan Molen. Een van de markantste bouwwerken van Haarlem. De molen ligt op een verdedigingstoren, hierdoor steken de wieken hoog boven het Spaarne uit en vangen ze bij elk zuchtje wind veel wind. In 1932 verwoest een brand de molen. Eindelijk na zeventig jaar in 2002 heeft Haarlem zijn Adriaan molen terug. Zo zagen wij ook het Waaggebouw aan de Damstraat door stadsarchitect Lieve de Key in renaissancestijl gebouwd. Het Droste gebouw  uit 1890, nu een appartementengebouw, dankt zijn naam aan de banket – en koekbakker Gerardus Johannes Droste. De chocoladefabriek lag bewust aan het Spaarne, zodat de grondstoffen vanuit de schepen direct op het fabrieksterrein konden worden gelost. Het Teylersmuseum een museum voor wetenschap en kunst uit de 18^e eeuw. Het museum heeft de oudste museumzaal waarvan het interieur nagenoeg in originele staat behouden is. Na deze uiterst aangename rondvaart liep de groep terug voor de afsluiting bij Brinkmann.  Zo kwam er een einde aan de gezellige en informatieve dag in Haarlem voor onze VO-ING leden.

Fotografie: de heer van Unen.

Onze vaartocht werd een beetje geplaagd door heel wisselend weer.
Ondanks buien, en zelfs hagel, kan ik wel zeggen dat iedereen heeft genoten op deze April-doet-wat-ie-wil-dag.
We genoten een fijne lunch in de hartelijke Gasterij Stadzigt – gelukkig geen stad te zien, alleen groen en mooie luchten. Alles dat werd opgediend smaakte lekker en gezond.

In de boot moest af en toe de regenkleding snel weer worden dichtgemaakt, en werden de paraplu’s weer uitgestoken.
Gelukkig kon de volle zon ons tussendoor opwarmen en een beetje drogen.
De gids, ook een oude knar, was verbaasd dat we ondanks de voorspellingen toch allemaal in het bootje stapten: een groep stoere ouderen!

We zijn uitgestapt bij de uitkijkpost voor aalscholvers-nesten.
De deugnieten zijn inmiddels wat verhuisd, zodat ze veel minder dicht bij de hut verblijven.

Daarna weer verder, nu langs een speciale moerasroute.
Er was namelijk geen tijd voor de gebruikelijke theepauze en het wandelingetje tussen het riet; dat kwam doordat de Gasterij vroeg dicht ging, en we ons drankje en de bitterballen niet wilden missen.
Het viel op dat gedurende de buien de vogels onderdoken, dus veel minder gezang gehoord en minder vogels gezien; dat was wel jammer. De rietzangers waren tussendoor heel aanwezig met hun vrolijke gezang. De uitzichten vanuit de boot, de stilte op het water en de gemoedelijk sfeer waren heerlijk.

Colette en Christa

Om 10.30 uur verzamelt het gezelschap van oud ING-ers met of zonder partner zich bij
Restaurant De Limbourg aan de markt in Sittard.
Daar doen we ons tegoed aan een stukje versgebakken Limburgse vlaai, sedert begin dit jaar door de EU erkend als officieel Europees streekproduct, vergezeld van een kopje koffie/thee.

De stadsgidsen wachten ons om 10.30 uur op om te starten met een stadswandeling welke als hoofdthema Toon Hermans heeft. Gedurende deze anderhalf uur durende wandeling worden we op een enthousiaste wijze helemaal bijgepraat over de levenswandel van de bekendste Nederlander die Sittard heeft voortgebracht. We staan stil bij diverse panden die verbonden waren met Toon en enkele standbeelden verwijzen naar de link van hem met Sittard. En ja…… de goden waren ons gunstig gezind want de regen heeft gewacht tot dat we waren uitgewandeld.

Vervolgens begeven we ons op weg naar Hotel van der Valk in Stein Urmond, waar we worden vergast op een heerlijke live-cooking lunch en onze inwendige mens volop aan z’n trekken komt.

Om 14.00 uur wordt door René Slaghek van Chemelot een inleiding gegeven over de chemische activiteiten welke plaatsvinden op hun bedrijventerrein, gevolgd door een bus tour over de site die ruim 800 hectare groot is en waar werkgelegenheid wordt geboden aan ca 8.100 mensen. Na afloop krijgen we nog een verhandeling over de toekomst van Chemelot en worden de aspecten duurzaamheid en veiligheid nader toegelicht. Al met al een heel interessante en onderhoudende middag.

We sluiten ons uitstapje af met een borrel en een hapje waarna eenieder weer met een voldaan gevoel hotel- of huiswaarts keert.

Activiteitencommissie VO-ING Rayon Zuid
Jan Thijssen/Anton Cornelissen